Thuiskomen na een gesprek met vrienden kan het begin zijn van een mentaal wiel dat niet meer stopt. Perfectionisten hebben de neiging om elk detail van wat ze gezegd hebben te analyseren, op zoek naar mogelijke fouten. Het gevoel te intens te zijn geweest of te veel te hebben gesproken, wordt een eindeloze cyclus van gedachten, vol twijfels of er misschien iets fout is gegaan.
Alejandra de Pedro, een bekende psychologe die erg populair is op sociale media, legt uit dat dit gedrag nauw samenhangt met angst en de behoefte om constant te controleren of alles in orde is. Het controleren van WhatsApp-gesprekken, indirect vragen of iemand van streek was of bij anderen bevestigen of er iets niet in de haak was, zijn veelvoorkomende reacties die, hoewel ze verlichting zoeken, het probleem alleen maar verergeren.
De cyclus van sociale angst
Wanneer u niet kunt stoppen met denken aan wat u hebt gezegd
De sleutel is iets wat psychologen cognitieve dissonantie noemen: die botsing tussen het beeld dat we van onszelf hebben als goede mensen en de mogelijkheid dat we schade hebben aangericht, zelfs als dat onbedoeld was. Om dat ongemak te verminderen, proberen we onszelf gerust te stellen dat er niets ernstigs is gebeurd, maar op die manier vermijden we dat we de echte angst onder ogen moeten zien: accepteren dat we niet perfect zijn.
Dit is waar het beroemde concept van de schaduw om de hoek komt kijken, dat Carl Jung definieerde als die delen van ons die we liever verbergen omdat ze niet passen bij de beste versie van onszelf. We hebben het hier niet over verstrooidheid of sympathieke manieën, maar over de eigenschappen die we niet willen erkennen, zoals egoïsme, trots of afgunst. De Pedro benadrukt dat het accepteren van dat donkere deel van onze persoonlijkheid van fundamenteel belang is om onszelf niet langer te straffen voor elke kleine mislukking.
Uiteindelijk gaat het erom die druk los te laten. Niet alles wat we zeggen hoeft bij iedereen in goede aarde te vallen, en ongelijk hebben betekent niet dat we slechte mensen zijn. “Het gaat er niet om het verleden te corrigeren, maar om te leren het niet te herhalen, wetende dat we hoe dan ook weer fouten zullen maken, omdat we mensen zijn,” zegt de psychologe.